ಹೀಗೇ.....ಕಾವ್ಯವಾಗಿರ ಬೇಕು

                   ಹದಿಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬರೆದ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಕವನ.

ನೂರಾರು ಮಲ್ಲಿಗೆಗಳು ಒಮ್ಮೆಲೆ.....

ಅರಳಿದಂತೆ ಕಾಣುವ ನಿನ್ನ ನಗುವನ್ನು

ಕಂಡಾಗ ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ,

ನೀನು ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಹೂವಾಗಿರ ಬೇಕಿತ್ತು.

ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯ ಭೂಮಿಗೆ ಮುತ್ತಿಡುವಾಗ

ಕೆಂಪೇರಿದ ಬಾನಿನಂತಹ ನಿನ್ನ

ಕೆನ್ನೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ,

ನೀನೊಂದು ನೀಲಾಕಾಶವಾಗಿರ ಬೇಕಿತ್ತು.

ಬೆಳದಿಂಗಳನ್ನು ತುಂಬಿರುವ ನಿನ್ನ

ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ

ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ, ನೀನೊಂದು

ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿರ ಬೇಕಿತ್ತು.                                                                                                                                              ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ: ಅಂತರ್ಜಾಲ
ಶ್ರೀಗಂಧದ ಬಣ್ಣದ ನಿನ್ನ

ತುಟಿಗಳನ್ನು ಕಂಡಾಗ

ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ, ನೀನೊಂದು

ಚಂದನವಾಗಿರ ಬೇಕಿತ್ತು.

ಹೃದಯವೆರಡರಲಸುವೊಂದು ಬಿಂದು

ಹರಡುವ ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳನ್ನು

ಕೇಳಿದಾಗ ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ,

ನೀನೊಂದು ಸುಂದರ ಗಿಳಿಯಾಗಿರ ಬೇಕಿತ್ತು.

ನನ್ನ ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ

ನೆನಪು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡಿದಾದ,

ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ, ನೀನು

ಹೀಗೇ....ಹೀಗೇ....ಕಾವ್ಯವಾಗಿರ ಬೇಕು ಎಂದು.